POESÍA II

Quen puidera namorala...


No niño no vó do vento

hai unha pomba dourada.

Quen puidera namorala

quen puidera namorala, meu amigo.

Canta o luar e o mencer

en frauta de verde olivo.

Quen puidera namorala

quen puidera namorala, meu amigo.

Ten aires de frol recente

e cousas de recen casada.

Quen puidera namorala

quen puidera namorala, meu amigo.

Tamen ten sombra de sombra

e andar primeiro de rio.

Quen puidera namorala

quen puidera namorala, meu amigo

A. Cunqueiro.

Comentarios